Sevgilim

Biliyorum ki aşkın sayesinde hiç bir zaman yalnız bir ruh olmayacağım.

"Peki" Son Sözleriydi

Aşkım bu gün son bulsun dedi çocuk sevgimi yaşatmak için.
Kız "peki" dedi sadece. Seslerin durduğu o anda aşkta bitmişti müzikle beraber.
Hızla atan kalbinin ritmi bozulmuştu artık dengesi yitmiş bir metronom gibi. Müzik, ahenkli ve dengeli seslerden oluşur ya şimdi çıkan bu melodiler neydi ki? Kız sordu peki dostmuyuz hala çocuk tabiki dedi dostuz hala. Kız yine sordu peki bu dostluğumuzu zerre kadar etkilermi? Çocuk hayır dedi. Halbuki hapsolmuştu içinde acısı. Biten şeyleri hayallerini basit cümleleriyle ifade etmeye çalışı beceremedi. Çocuktu ki ne yapsın o kalbindekileri nasıl anlatsın? Dostmuyuz dedi kız evet diyebildi ancak tabii ki dosttu daha ne olsaydı ki dimi peki o dostmuydu acaba dost nedemekti biliyormuydu gerçekten? Çocuk ya bu indirdi başını sadece usulca seslendi kalbine "şimdi kapan" elini kaldırdı büyülü bir asası var gibi "şimdi çık" zırhını çıkardı büyük bir şaşağ ile enerji yayıldı her yere ve elini indirdiğinde kimse anlamazdı öncesinde ne olduğunu. Çocuğun ve kızın hikayeside böylece son buldu.
"Peki" son sözleriydi...

İki Damla

İki damla göz yaşı geldi gözlerimden ölümümü izlerken.
Kalbim söndü yalnızlığının içinde.
Kaç kez dayanır ölmeye çocukluğum kaç kez yırtılır kalbim hıçkırıkla, acıyla.
Bir umut daha sönerken kalbimde ben ölümümü izliyorum.